موسیقی به عنوان میراثی ملموس و ناملموس قویترین ابزار جهت خاطره سازی و ایجاد حس مکان در ذهن بازدیدکنندگان است. موسیقی سنتی ابزاری جهت بیان و انتقال فرهنگ، تمدن و تاریخ یک ملت و قوم است که با احساسات و عواطف انسانی آمیخته گردیده. نقطه اشتراک موسیقی و گردشگی از این موضوع نشات میگیرد.
گردشگری موسیقی نیز به بازدید از یک رویداد مرتبط با موسیقی در یک منطقه خاص اطلاق می گردد. که شامل آشنایی با موسیقی و رقص محلی اقوام و فرهنگ عامه منطقه، مکانها و ادوات مرتبط با خلق اثر، آشنایی با مشاهیر موسیقی و زندگی نامه آنها است.
تاریخ گردشگری موسیقی به فعالیت گراند تورها در بریتانیا باز میگرددکه تا قرن 19 در اروپا و آمریکای شمالی توسعه یافت. امروزه گردشگری موسیقی در آمریکا و انگلستان کاملا شناخته شده و محبوبیت آن روزافزون است.
تاریخ ایران، گواهی حضور روح موسیقی در اقوام ایرانی است. تاریخ موسیقی در ایران، به پیش از اسلام باز میگردد. در دوران پیش از اسلام نظم خوانی در دربار پادشاهان مرسوم بوده و در همین دوران نیز، از موسیقی شیپور و طبل جهت تحریک لشگریان در جنگ استفاده میشده است. هچنین دوره ساسانیان، دوره طلایی موسیقی ایران پیش از اسلام است که نکیسا و باربد از جمله موسیقی دانان این دوره هستند. بخش وسیع تاریخ موسیقی ایران به دوران پس از اسلام تعلق دارد که با تعزیه خوانی بعد از دو قرن سکوت در موسیقی ایران متبلور شد.آنچه مسلم است، تنوع اقلیمی در مناطق مختلف ایران باعث ظهور گوناگونی در موسیقی ایرانی شده است.
اثر ردیف موسیقیهای ایرانی در سال 2009 میلادی در فهرست میراث ناملموس جهانی ثبت گردید. از ویژگیهای اجرای موسیقی سنتی، همنوایی جمعی است. افراد دور هم جمع شده و همگی به صورت کر همنوایی میکنند. این همنوایی با کف زدن، پایکوبی و رقص همراه است.
با توجه به عدم طبقهبندی و تعریف مناسب برای موسیقی ایرانی، در این جستار متناسب با بحث گردشگری، موسیقی سنتی ایرانی براساس نواحی مختلف کشور تقسیم بندی می گردد. چرا که فرهنگ بومی و فولکوریک با جغرافیای هر منطقه ارتباط تنگاتنگی دارد. طبیعت و آب و هوا، سبک زندگی، روحیات، همسایگان هم مرز، همه از عواملی است که بر عملکردهای فرهنگی و هنری منطقه تاثیرگذار است.
در ادامه با استان های دارای پتانسیل گردشگری در کشور آشنا می شویم.
لازم به توضیح است کلیه اطلاعات در حال تکمیل است …