سهراب محمدی
سهراب محمدی(1317-1399) در شهرستان مانه و سلمقان استان خراسان شمالی مشهور به سهراب بخشی، اخرین بازمانده بخشی های خودبند کرمانج خراسان بود، او آهنگساز، نوازنده دوتار، موسیقی دان و خواننده کرد ایران بود.
او از 10 سالگی به پیروی از پدر و پدربزرگش دوتار نواخت و تا لحظه های پایانی عمر نیز دوتار در دست داشت.
محمدی تنها بخشی ای بود که مدرک یک هنری معادل دکتری نوازندگی و خوانندگی دریافت کرد.
قطعات معروف او همچون شاره جان، آهنگ طوفان، شهید، لیاره، گُلامِن است
دوتار در موسیقی نواحی شرق و شمال خراسان، ترکمن صحرا، کتول (گلستان) و شرق مازندران رایج است و در خراسان و ترکمن صحرا ساز اصلی محسوب می شود.
ساز دوتار پایه موسیقی خراسان است. همه مقام های موسیقی در شمال، جنوب و شرق خراسان با دوتار نواخته می شود.
به همین دلیل تعداد دوتار نوازان که خوانندگانی هم ریتم با نوای دوتار هم هستند در خراسان بزرگ کثیر است.
دوتار نوازی خراسان شمالی و بخشی گری به عنوان میراث ملی ایرانی در فهرست میراث ناملموس جهانی یونسکو ثبت گردید و ایران تعهد کرد هنرمندان دوتارساز هیچ درخت زنده ای را برای ساخت دوتار قطع نکنند. همچنین فنون ساخت دوتار این استان در سال 1391 به شماره 850 در فهرست میراث ناملموس ملی به ثبت رسید.
محمد دُر پور، غلام علی پورعطایی، ابراهیم شریف نژاد، آی محمد یوسفی، حاج قربان سلیمانی، از دوتار نوازان نامی خطه خراسان بزرگ هستند.
داستان های معروف بخشی های خراسان شمالی که به وسیله دوتار روایت می کنند شامل داستان های شاه اسماعیل، زهره و طاهر، اصلی و کرم، کوراوغلی، غریب و شاه صنم، لیلی ومجنون، گل افروز و دوست محمد است.