خانه ابتهاج
امیرهوشنگ ابتهاج ( 6 اسفند 1306- 19 مرداد 1401) متخلص به ه. الف. سایه از شاعران نامدار معاصر است. اشعار وی را می توان درزمره آثار خواندنی و جذاب شعر فارسی برشمرد. از ویژگی‌های شعر سایه صورخیال، مضامین گیرا، زبان روان و هماهنگ با غزل است.
خانه ابتهاج، مشهور به خانه ارغوان، مربوط به اوایل دوره پهلوی دوم است. خانه‌ای دو طبقه که با درخت ارغوانی در حیاط، زمانی محفل انس شاعران بوده. دلیل نامگذاری آن به ارغوان، انسی است که شاعر با این درخت ارغوان داشته، درخت خشکیده ای که با رسیدگی و توجه ابتهاج دوباره جان گرفته و شاعر آن را همانند عضوی از خانواده خود می داند، آنچنان عزیز است که در ایام فراق از درخت شعر معروف «ارغوان» خود را به یاد آن سروده :
ارغوان؛
شاخه همخون جدا مانده من
این چه رازی ست که هر بار بهار
با عزای دل ما می آید؟
باید در حیاط خانه قدم زد و روی به سوی ارغوان، اینک به یاد سایه اشعارش را زمزمه کرد.
خانه ابتهاج یکی از جاذبه های ادبی شهر تهران است و در سال 1378 در فهرست آثار ملی ایران به نام خانه ارغوان به ثبت رسید. کاربری آن اداری و بازدید عموم ندارد.
آدرس: تهران، میدان فردوسی، خ شهید نقوی، کوچه انوشیروانی پلاک 22