موزه تنبور
تنبور یا تمبور از ساز های قدیمی ایرانی است که قدمت آن به 6000 سال و قرن ها پیش از اسلام می رسد. این ساز جنبه عرفانی و مقامی دارد و در برخی از مناطق دارای تقدس خاصی است.
تنبور اولین سازی است که دسته ای بلند به همراه کاسه و وتر دارد به همین جهت آن را قدیمی ترین ساز زهی زخمه ای می دانند.
در آثار بسیاری از شاعران و بزرگان همچون حکیم ابوالقاسم فردوسی، ابن سینا، فارابی، شیخ جنید بغدادی، نظامی گنجوی، حافظ، بیدل دهلوی، وحید خراسانی از تنبور یاد شده.
خواستگاه تنبور نوازی و تنبور سازی در ایران، استان کرمانشاه است بسیاری از شهرهای این استان همچون شهر کرمانشاه، دالاهو، صحنه، گهواره مهد تنبورسازی و تنبور نوازی است.
از آنجایی که تنبورنوازی همچون موسیقی کلاسیک ایرانی، برپایه بدیهه سرایی است، نواختن آن در نقاط مختلف، توسط افراد متفاوت و حتی اجرای یک مقام در دو نوبت توسط یک نوازنده، کاملا یکسان نیست.
تنبورنوازی در منطقه گوران در استان کرمانشاه شامل شهر های گهواره، کرند و قسمتی از سرپل ذهاب، قدیمی ترین مرکز رواج مقام های تنبوراست چراکه این ساز عرفانی جزئی از مراسم آیینی و عقیدتی اهل حق یا یارسان ها است.
اهل حق در مراسم مذهبی خود، زن و مرد به صورت گروهی تنبور مینوازند. بسیاری از ساکنان این منطقه به ساختن و نواختن تنبور مشغول هستند. به همین جهت شهرستان دالاهو به مرکزیت شهر کرند غرب در دی ماه سال 1399 به عنوان شهر ملی تنبور به ثبت ملی رسید.
آیین باستانی تنبور نوازی یارسان ها در دو جشن مهرگان در مهرماه و جشن عید خاونکار و روزه مَرَنور در آبان ماه در نیایشگاه اهل حق از جمله دامنه کوه دالاهو و اورامانات انجام می شود.
در اسفند ماه سال 1401 موزه تنبور شهرستان دالاهو افتتاح گشت. این موزه در خانه ای تاریخی به همت بخش خصوصی شکل گرفت. و از قسمت هایی همچون انواع تنبور های قدیمی، ورکشاپ تولیدساز تنبور، آموزش ساخت و نواختن آن، آشنایی با مشاهیر تنبورنواز و تنبورسازان تشکیل شده است.
آدرس موزه تنبور: کرمانشاه، دالاهو، شهر کرند غرب