استاد حسن کامکار
مگر می شود به کردستان سفر کرد، اهل موسیقی بود وبهانه سفرت هم گردشگری موسقی باشه اما از استاد حسن کامکار نگفت و نشنید!
بنیانگذار گروه موسیقی کامکار، نوارنده ویولن و موسیقیدانی به تمام معنا، همهی سازهای ایرانی همچون ترومپت، سنتور، کمانچه، سه تار و تار را می دانست اما در ویولن نوازی تبحری دیگر داشت. همه سازها را بدون استاد آموخته بود.
حسن کامکار در فروردین ماه 1302 در شهر سنندج استان کردستان به دنیا آمد. در سن 5 سالگی به موسیقی علاقه مند شد. در ابتدا تحت تاثیر شیوه نوازندگی استاد ابوالحسن صبا بود و با کتاب های استاد صبا ویولن نوازی خود را تکمیل کرد. قطعات و ردیف را همچون او می نواخت و از معدود کسانی بود که به طور صحیح نت های صبا را اجرا می کرد. استاد کامکار در سال 1340 اولین هنرستان موسیقی کردستان را زیر نظر وزارت فرهنگ وقت تاسیس کرد و در آن به سه گروه آموزش موسیقی میداد: گروه کودکان که آموزش به آنها در آن زمان و شرایط موجود بسیار دشوار و البته به نوبه خود کم نظیر بود؛ گروه بزرگسالان شامل بانوان و آقایان؛ گروه بانوان که در آن زمان آموزش به بانوان تابوشکنی و کار دشواری بود.
همچنین کامکار در میدان بزرگ شهر سنندج، گروه موسیقی را بر حوضچه وسط میدان مستقر کرد و تعدادی از نوازندگان را بر پشت بام خانه های اطراف به گونه ای مخفی مستقر میکرد تا در زمان معین بنوازند و موجب حیرت حضار شوند.
استاد حسن کامکار در سال 1344 با همراهی فرزندانش بزرگترین گروه موسیقی خانوادگی ایران را تشکیل داد که همچنان نیز این گروه به همت فرزندان استاد پابرجاست.
هشت فرزند استاد به نام های هوشنگ، بیژن، پشنگ، قشنگ، ارژنگ، ارسلان، اردشیر، اردوان اکنون هریک از اساتید کردی کشور هستند. تنها دختر استاد بانو قشنگ کامکار اولین بانویی بود که پس از انقلاب جهت اجرای موسیقی باگروه کامکار به روی صحنه رفت و خود نقطه عطفی جهت حضور بانوان بر صحنه موسیقی کشور بود.
کامکارها طی تاریخ با اساتیدی چون محمدرضا لطفی، پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، استاد محمدرضاشجریان و شهرام ناظری در تاسیس گروه های موسقی شیدا، عارف و چاووش نقش به سزایی داشتند .
سر انجام استاد حسن کامکار در اردیبهشت ماه 1371 چشم از جهان فروبست و در امامزاده طاهر در کرج آرام گرفت.
خانه کامکار نیز توسط شهرداری خریداری شد وقرار است به پاتوق فرهنگی و موسیقی اهل هنر اختصاص یابد.