آرامگاه فردوسی
ابوالقاسم فردوسی طوسی، بزرگ‌ترین شاعر حماسه‌سرای ایران است که در سده چهارم هجری هم‌زمان با سلسله‌های سامانیان و غزنویان، می‌زیسته. فردوسی را مشهورترین شاعر پارسی‌گوی می‌شناسند و می‌توان اورا حکیم سخن نامید. شاهنامه، اثر ارزشمند وی، از بزرگ‌ترین مکتوبات ادبیات کهن پارسی است.
پیکر حکیم ابوالقاسم فردوسی به دلیل شیعه بودن در قبرستان وقت اجازه تدفین نداشت و در باغ شخصی وی آرام گرفت.
ساختمان فعلی آرامگاه فردوسی و موزه توس که در زمان پهلوی ساخته شده، الهام گرفته از شیوه معماری هخامنشی به ویژه آرامگاه کوروش هست. اشعاری از حکیم بر اضلاع چهارگانه بنا نگاشته شده است که معرف اندیشه و شخصیت وی است. در بخش‌هایی از آرامگاه نیز دیوارنگاره‌هایی نصب شده که نمایش دهنده صحنه هایی از روایات شاهنامه هستند.
شاعر نامی معاصرمهدی اخوان ثالث و استاد آواز ایران، محمدزضا شجریان نیز در درمجموعه آرامگاه حکیم فردوسی آرام گرفته اند.
این جاذبه ادبی خراسان رضوی در سال 1342 به فهرست آثار ملی ایران پیوست.
آدرس آرامگاه فردوسی: استان خراسان رضوی، مشهد، شهر توس، انتهای بلوار بهارستان