استان یزد با مساحتی بالغ بر 74493 کیلومتر مربع، حدود 5/4 درصد از کل مساحت ایران را دربرگرفته است. مرکز این استان، شهر یزد نام دارد. همسایگان آن عبارتند از: از سمت شمال و شمال شرقی استان اصفهان، از سمت شرق و جنوب شرقی استان فارس، از سمت جنوب غربی استان کرمان و از سمت غرب استان خراسان جنوبی.
براساس سرشماری سال 1395 جمعیت یزد 1138533 تن تخمین زده شده است.
این استان کویری، در سال 1352 با مصوبه هیئت وزیران از اصفهان جدا گردید و به استانی مستقل ارتقا یافت.
شهر یزد، پس از بم، به عنوان بزرگترین شهر تاریخی و خشتی جهان در سازمان جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
یزد به علت قرارگیری روی کمربند خشک جهانی، منطقه ای کویری محسوب می‌شود. از این رو آب‌وهوای استان، در بهار و تابستان، گرم و خشک و در پاییز و زمستان سرد و خشک است. به سبب آب‌وهوای خشکی که دارد، کمترین منابع آبی برای کشاورزی در این استان قرار دارد.
درست است که یزد از آب و فراوانی باغات میوه و منابع طبیعی بهره چندانی نبرده است، اما این استان با عنوان دومین استان معدنی ایران، پس از کرمان، شناخته می‌شود. بیش از 80 درصد مواد معدنی کشور در یزد وجود دارد. از این رو صنعت‌گران آن را «بهشت معادن» نامیدند.
از دیگر صنایع یزد می‌توان به بافندگی و شیرینی‌پزی اشاره کرد که از قدمت قابل توجهی برخوردارند.
واژه «یزد» به معنای پاک و مقدس است؛ به همین جهت شهر یزد را می‌توان شهر خدا یا سرزمین مقدس نام نهاد.
در ادوار متفاوت تاریخی، یزد از گذرگاه‌های مهم محسوب می شده است. این خطه به واسطه محدودیت منابع آبی و سخت‌گذر بودن از جنگ‌ها، تسخیرها، اغتشاش‌ها و… تاحدود زیادی ایمن بوده است. بسیاری از دانشمندان در زمان هجوم مغول به یزد پناه آورده و به فعالیت خود ادامه دادند.
در استان یزد آثاری از دوران مهرپرستی و زرتشتی‌گری پیش از اسلام موجود است و هم‌اکنون نیز این سرزمین به عنوان مهمترین سکونتگاه هم‌وطنان زرتشتی شناخته می‌شود. آثار چشم‌گیری هم از دوران پس از اسلام وجود دارد که این مهم گویای این است که مردمان یزد همواره به دین و یکتاپرستی پایبند بوده‌اند تاجایی که مراسم‌های آئینی محرمش زبان‌زد خاص و عام است.
انواع گردشگری موضوعی استان یزد
انواع گردشگری موضوعی استان یزد عبارتند از: