استان چهارمحال و بختیاری با وسعت تقریبی ۱۶۴۲۱ کیلومتر مربع، یک درصد از کل وسعت کشور ایران را در بر گرفته و مرکز آن، شهرکرد است. چهارمحال و بختیاری از شمال و مشرق با استان اصفهان، از شمال غربی با استان لرستان، از مغرب با استان خوزستان و از جنوب با کهکیلویه و بویراحمد همسایه است.
طبق معیار انتخاب بام ایران که بلندترین نقطه کشور بر اساس مرکز استان است نه شهرستان های یک استان، شهرکرد مرکز استان چهارمحال و بختیاری با 2066 متر ارتفاع از سطح دریا، در بین سایر مراکز استان ها، بلندترین مرکز استان ایران شناخته شده. به همین جهت لقب بام ایران را به خود اختصاص داده است.
جمعیت استان چهارمحال و بختیاری طبق سرشماری سال 1395، ۹۴۷۷۶۳ نفر برآورد شد. حدود نیمی از جمعیت این استان را قوم لر بختیاری و نیم دیگر را اقوام فارس و ترک قشقایی تشکیل داده که به زبان های بختیاری، فارسی و ترکی صحبت می کنند.
استان چهارمحال و بختیاری فعلی در گذشته بخشی از لرستان بزرگ بوده. لرستان بزرگ شامل استان های همدان، لرستان، کهکیلویه و بویراحمد و منطقه بختیاری بوده است. در دوران حکومت صفویه با توجه به آب هوای منطقه لرستان و فاصله کم آن تا اصفهان، مرکز حکومت صفویه، چهار قسمت از این منطقه شامل نواحی لار، کیار، میزرج و گندمان از لرستان جدا و به اصفهان ملحق شد و از آن پس با نام چهارمحال خوانده شد. منطقه بختیاری نیز که از دیرباز محل کوچ ایل بزرگ بختیاری بوده با منطقه چهارمحال در کنار یکدیگر استان چهارمحال و بختیاری را تشکیل داده اند.
ناگفته نماند که این استان تا سال 1352 بخشی از استان اصفهان محسوب می شد و در این سال به استانی مستقل مبدل گشت.
وجود آب، مراتع و چراگاه ها از دیرباز سبب ایجاد اولین سکونتگاه های بشری در این منطقه شده. کاوش های باستان شناسی در تپه های شهر تاریخی هفشجان حاکی از قدمت 9000 ساله چهارمحال و بختیاری است.
انواع گردشگری موضوعی استان چهارمحال و بختیاری
انواع گردشگری موضوعی استان چهارمحال و بختیاری عبارتند از: