استان سمنان با مساحت 97491 کیلومتر مربعی خود حدود شش درصد از مساحت کل ایران را دارا و هفتمین استان وسیع کشور است. سمنان به دلیل گستردگی زیاد با هشت استان ایران شامل گلستان از شمال، خراسان شمالی از شمال شرقی، خراسان رضوی از شرق، خراسان جنوبی از جنوب شرقی، اصفهان از جنوب، قم از جنوب غربی، تهران از غرب و مازندران از شمال غربی مرز مشترک دارد.
طبق سرشماری سال 1395 جمعیت این استان 185129 نفر اعلام شده است. تقریبا اکثر مردم این استان، فارس هستند و سایر اقوام از جمله ترک، شمالی، لر و کرد درصد کمی از ساکنان این استان را به خود اختصاص می دهد. سمنان دارای آب و هوای خشک و معتدل است. زمستان های سرد و تابستان های گرم دارد.
سمنان را جز ایالت ورنه یا ورن، یکی از شانزده ایالتی که توسط اهورامزدا بنا شد، می دانند. تاریخچه غنی سمنان که با نام های کومس یا کومش، خوانده می شده و قرارگیری آن در مسیر جاده ابریشم حاکی از رونق این منطقه در دوران ماد و هخامنشی است.
طبق روایات و داستان های اوستا، کومش پایتخت سلسله کیانیان(از حکومت های محلی باستانی ایران) و جایی بود که شاه ویشتاسب به دین زرتشت روی آورد. برخی منابع ساخت سمنان را به آژی دهاک نسبت و آن را محل استقرار پهلویان یا همان اشکانیان می دانند. همچنین افسانه ای داستان نام شهر را به دو تن از فرزندان نوح نبی به نام های(سيم النبی) و (لام النبی) نسبت می دهد که مقبره آنها امروزه به نام پیغمبران در سمنان وجود دارد.
موقعیت استراتژیک جغرافیایی استان، اتصال به راه آهن سراسری تهران-مشهد و دارا بودن فرودگاه از دلایلی بود که سمنان را یکی از گزینه های انتقال پایتخت سیاسی ایران در سال 1392 قرار داده بود.
سمنان علاوه بر جاذبه های طبیعی، تاریخی و فرهنگی متعدد دارای معادن زیادی همچون سنگ گچ، نمک، سنگ آهن، سنگ تزئینی، زغال سنگ، مرمریت و … است.
انواع گردشگری استان سمنان
انواع گردشگری استان سمنان عبارتند از: