استان خوزستان مساحتی بالغ بر 64057 کیلومتر مربع دارد و مرکز تولید نفت و گاز کشور است. مرکز این استان از دوران باستان شهر شوشتر بوده که در سال 1303 به شهر اهواز منتقل شده و هم اکنون نیز اهواز مرکز این استان است.
خوزستان با گذر پنج رود کارون، کرخه، دز، مارون و هندیجان (زهره)؛ پر آب ترین استان ایران است. رودها از زاگرس سرچشمه گرفته و پس از عبور از جلگه های خوزستان به خلیج فارس وارد می شوند.
جمعیت استان خورستان طبق سرشماری سال 1395، 4710509 نفر برآورد شد. این استان در سال های اخیر بیشترین نرخ مهاجرت را به دلیل شرایط نامساعد اقلیمی و اقتصادی در بین سایر استان های کشور داشته است. اقوام عرب، لر و فارس اکثر جمعیت خوزستان را تشکیل داده. قوم فارس همان ساکنان بومی سرزمین خوزستان هستند.
رشته کوه های زاگرس، نواحی شمال و شرق خوزستان را احاطه کرده به همین جهت خوزستان دارای دو منطقه جغرافیایی با آب و هوای متفاوت است. نواحی شمالی و شمال شرقی که دارای کوهستان و جنگل بوده و بخش های جنوبی استان که آب و هوای گرم و خشک دارد. در دوران باستان نواحی شمالی را انزان (انشان) نامیده و نواحی جنوبی بخشی از حکومت عیلام بوده است.
خوزستان در دوران های مختلف تاریخی اسامی مختلفی داشته. قدیمی ترین نامی که خوزستان با آن شناخته می شده سوزیانا است که از زبانی سامی گرفته شده. بعدها با نام های خوج، خوز و خوزستان شناخته شد. بعد از پایان کار حکومت عیلام گروهی از پارسیان تسلط خود بر منطقه را تثبیت بخشیده و به مرکزیت انشان به این منطقه حکومت کردند تا وقتی که تحت فرماندهی کوروش به امپراتوری بزرگ هخامنشی الحاق شد. بعد کشته شدن داریوش سوم خوزستان توسط نمایندگان اسکندر اداره می شد و سپس تحت سلطه سلسله سلوکی درآمد. در دوره پارتیان این منطقه خودمختاری داخلی داشت تا آغاز کار ساسانیان که یکی از شهرهای مهم آن دوران به شمار می رفته. آثار و بناهای متنوع و زیادی که در جای جای خوزستان وجود دارد در کنار داستان جنگ ها و پیروزی ها و مهاجرت ها این منطقه را غنی از تاریخ باستان ایران کرده است.
انواع گردشگری موضوعی استان خوزستان
انواع گردشگری موضوعی استان خوزستان عبارتند از: