بوشهر با مساحتی بالغ بر 22743 کیلومترمربع، از استان‌های جنوبی ایران به مرکزیت بندربوشهر است. همسایگان آن عبارتند از: از شمال استان‌های خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد، از شرق استان فارس، از جنوب شرقی استان هرمزگان، از جنوب و همچنین غرب خلیج فارس.
براساس سرشماری سال 1395، جمعیت این استان 1163400 نفر تخمین زده شد.
بوشهر از موقعیت استراتژیک ویژه‌ای بهره می‌برد. وجود ذخایر نفت وگاز و وجود نیروگاه هسته‌ای، لقب پایتخت انرژی ایران را برای این استان به ارمغان آورده است. به لحاظ اقتصادی نیز نقش پررنگی در کشور ایفا می‌کند چرا که صادرات و واردات دریایی، کشتی سازی، کشاورزی و نخلداری پررونق آن بر هیچ‌کس پوشیده نیست. اقتصاد بوشهر بیشتر برپایه صنعت استوار است تاجایی که نیروی انسانی در استان‌های همجوار را برای کار به سمت خود می‌کشاند. محلیان بوشهر، در زمینه صنایع دستی نیز از مهارت قابل توجهی برخودارند، مانند توربافی، سفال، گلیم، گبه و…
ناگفته نماند به جهت کمبود امکانات رفاهی، آب و زمین‌های مناسب، مهاجرت روستاییان به شهرهای بزرگ کشور شدت گرفته است.
این استان دارای آب و هوای گرم و خشک و در نواحی ساحلی گرم و مرطوب است و به همین سبب منطقه ای مناسب جهت رشد و نمو میوه‌هایی نظیر خرما محسوب می‌شود؛ همچنین بوشهر مهمترین قطب کشت گوجه فرنگی خارج از فصل رویش است. همچنین این خطه از مهمترین مراکز پرورش شتر شناخته شده است.
بوشهر از اولین مناطقی بود که صنعت چاپ سنگی به آن وارد شد. همچنین صنایعی نظیر یخ‌سازی و برق پیش از شهرهای دیگر، به این خطه رسید.
منطقه خلیج فارس همواره در طول تاریخ برای سلاطین و حکومت‌داران مهم بوده است؛ چرا که بخش مهمی از تجارت کشور، از راه آب‌ها و بنادر انجام می‌شد. از این رو، می‌توان گفت بوشهر نیز به واسطه موقعیت مناسبش، حائز اهمیت بوده و هست. تأسیس اولین نمایندگی‌های شرکت‌های تجاری و کنسول‌گری دول خارجی همچون بریتانیا، روسیه، امپراطوری روسیه و… در بوشهر، شاهد بر این مدعاست.
در منطقه بوشهر قدیمی‌ترین تمدن‌های ایران باستان می‌زیسته‌اند مانند ایلامی‌ها، تمدن بین‌النهرین و مادها؛ آثار با ارزشی نیز از دوران هخامنشیان در بوشهر کشف شده است. شهر بوشهر را در طول تاریخ با نام‌های متفاوتی همچون: لیان، ریشهر، راشهر، انطاکیه، بندرنادری ، رام اردشیر، بخت اردشیر و ابوشهر نامیده اند.
برخی معتقدند بندر بوشهر را در ابتدا اردشیر ساسانی بنیاد نهاد که در آن زمان «رام اردشیر» خوانده می‌شد.
نادرشاه افشار در زمان حکومت خود، با تصمیم تأسیس نیروی دریایی در این منطقه، باعث رونق بخشیدن به بندر ریشهر یا همان بوشهر امروزی گردید.
پس از سال 1316 بوشهر به همراه توابع آن، از شهرهای استان فارس بود؛ لیکن در سال 1339 طی تغییراتی که در تقسیات کشوری رخ داد، بوشهر از فارس جدا گردیده و به همراه جزایر خلیج فارس، عنوان فرمانداری کل بنادر و جزایر خلیج فارس را از آن خود کرد. سپس در دهه 40 این فرمانداری و فرمانداری کل بنادر و جزایر دریای عمان، با عنوان جدید «فرمانداری کل بنادر و جزایر خلیج فارس و دریای عمان» باهم ادغام شدند. چندسال بعد نام «استان ساحلی»، جایگزین فرمانداری کل گردید. سرانجام در سال 1352، پس از جداشدن بوشهر از استان ساحلی، بوشهر به عنوان استانی مستقل در تقسیمات کشوری جای گرفت.
درطول جنگ‌های جهانی، بوشهر از مناطقی بود که آسیب‌های بسیار زیادی را متحمل شد. تاجایی که عامل بسیاری از مهاجرت های این استان، این مهم قلمداد می‌گردد.
انواع گردشگری موضوعی استان بوشهر
انواع گردشگری موضوعی استان بوشهر عبارتند از: